Rozdział 44

    Kiedy Lilith zrobiła się już całkowicie ciepła, Jeff znów zaczął ją budzić. Polegało to na tym, że brał ją na ręce i "pomagał" chodzić po domu. Niesamowicie go to bawiło, bo dziewczyna była teraz dla niego jak żywa lalka. Zaniósł ją do kuchni, posadził na krześle i kazał Eyeless Jackowi zachowywać się tak, jakby już się obudziła.
    – Lilith już żyje, ale jest bardzo zmęczona. Pewnie się nudzi–  wyjaśnił mu–  Dlatego zabrałem ją z tego pokoju, aby trochę z nami pobyła. Nie mogę przecież cały czas tam z nią siedzieć.
    – Ale nie zamierzasz jej chyba zabierać ze sobą wszędzie?
    – A dlaczego nie?
    – ‎Pobrudzi się –  Jack nie wiedział jakich argumentów użyć, by przekonać przyjaciela, że to dziwny pomysł.
    – To ją umyję–  Jeff wzruszył ramionami–  Porozmawiajcie sobie.
    – No dobrze... Cześć, Lilith?
    – Gdyby mogła mówić to pewnie by ci odpowiedziała. To ty masz cały czas z nią rozmawiać. Bez zadawania pytań.
    – Dlaczego ja?
    Jeff nie odpowiedział mu na to pytanie gdyż w tym momencie głowa Lilith bezwładnie osunęła się z cichym pacnięciem na stół.
    – Moje biedactwo się zmęczyło. Zaniosę ją do ogrodu, dzisiaj jest naprawdę ciepło. Poleży sobie na słońcu.
    – Tylko uważaj, żeby nie dostała poparzenia. Nie zapomnij o niej.
    – Głupi jesteś–  stwierdził Jeff – Jak mógłbym zapomnieć o Lilith?
    W ogrodzie był już Ticci Toby. Na widok Jeffa porzucił rysowanie węglem karteczek i podszedł do niego.
    – Czemu ona jest tutaj, skoro powinna leżeć w łóżku?
    – Przyniosłem ją.
    – Ale dlaczego?
    – Bo mi się tak podoba.
    – To znaczy?
    – Chcę ją mieć ciągle przy sobie.
    – Wyjaśnisz mi?
    – MOŻESZ SIĘ ZAMKNĄĆ?!
    – Nie. Odpowiedz mi na pytanie.
    – Po prostu ją przyniosłem.
    – ALE PO CO?
    – Bo mi się tak podoba, do jasnej i pieprzonej cholery!
    Toby zamilkł na chwilę, ale w końcu nie dał za wygraną. Rozmowa z nim bardzo denerwowała Jeffa, bo zadawał zbyt dużo pytań i nie pozwalał ich zignorować.
    – Idź stąd–  zażądał–  Idź do swoich siekier i tasaków.
    – Jesteś złośliwy, bo wiesz, że są lepsze niż twoje noże gospodyni domowej.
    Jeff nie wytrzymał i zaczął się bić z Tobym. Oboje nie mieli broni, więc to była dość bezpieczna walka. Toby po prostu ukruszył Jeffowi zęba, a ten skręcił mu nadgarstek.     Przerwali okładanie się pięściami, kiedy Jeff zobaczył, że Masky i Hoody zabrali Lilith z hamaka i uciekają z nią w stronę lasu.
    – Oddawajcie!–  rzucił się za nimi biegiem–  To moja Lili!
    – Masky! Zaczekaj! Gdzie ją niesiecie?
    Proxy potrafili bardzo dobrze orientować się w lesie, więc szybko zgubili pogoń. Jeff wrócił do domu miotając wściekle najróżniejsze przekleństwa.
    – Zabrali Lylyta!–  krzyknął do Liu i poszedł po swój nóż–  Zamorduję ich!
    – Jakiego... co? Gdzie jest Lilith?–  Liu chciał biec za nim na górę, ale Jeff już schodził trzymając w zaciśniętej pięści nóż
    – Nie ma! Zabrali!
    – Kto ją zabrał? Czekaj!–  złapał go za rękaw–  Spokojnie, wdech i wydech. A teraz wyjaśnij mi co się stało, to pomogę ci ją odszukać.
    – Bo ja wziąłem Lilith, ale Jack przynudzał, to ją położyłem na hamaku, ale Toby zaczął gadać, więc go zbiłem, a Masky i Hoody zabrali moją Lili! Uciekli z nią do lasu.
    Chłopak potrzebował kilku sekund, żeby poukładać sobie w głowie, co właśnie usłyszał. Miał ochotę złapać brata za ramiona i mocno nim potrząsnąć. Jeszcze nigdy nie spotkał tak nieodpowiedzialnego człowieka jak on.
 
    – Nie rozumiem cię –  mówił gdy przeczesywali las co jakiś czas oddalając się od siebie i przybliżając–  W szpitalu potrafiłeś ułożyć genialny plan wymagający olbrzymiego opanowania i skupienia, a teraz pozwoliłeś zabrać sobie Lilith sprzed nosa.
    – Nie gadaj tylko szukaj–  zbył go Jeff–  Mam zamiar zabić dzisiaj Slendy'emu połowę Proxy'ch. Jeżeli maja trochę oleju w głowie, to nie będą mi się pokazywać na oczy.
    – Masz w ogóle jakiś pomysł dokąd mogli ją zanieść? Szkoda że nie ma z nami Veroniki.
    – Veronica to jedna z nich. Pewnie trzymałaby ich stronę. LILI GDZIE JESTEŚ?!
    – Cicho! Przecież i tak ci nie odpowie, a możesz ich spłoszyć. Pewnie są gdzieś obok nas i po prostu zmieniają miejsce, jeśli podejdziemy zbyt blisko. Skup się. Slenderman chciał cię na Proxy, więc musisz mieć taki sam talent jak oni. Zatrzymajmy się na chwilę.
    Jeff rozejrzał się dookoła i nagle w jego głowie zatliła się mała iskierka.
    – Oni mają tu gdzieś domek na drzewie. Pewnie tam poszli.
    – Super –  Liu usiadł zrezygnowany na miękkich liściach–  Mamy szukać domku na drzewie.
    – Masky – Jeff wypowiedział to słowo, jak hasło do ataku i ruszył w pościg za postacią widoczną w oddali. Miał szczęście, że tamten zauważył go dopiero po paru chwilach i dzięki temu zyskał trochę na czasie. Rzucił nóż, ale nie zrobił Masky'emu wielkiej krzywdy.
    – Poczekaj!–  w końcu sam się zatrzymał–  Lilith nic nie jest!
    – Oddawaj ją!
    – Dobrze, dobrze, uspokój się. Nie znasz się na żartach
    – Przestań pieprzyć i oddawaj moją Lili!
    W ich polu widzenia pojawił się Hoody niosąc na rekach nieprzytomną dziewczynę.     Jeff natychmiast do niego podbiegł odpychając brutalnie Masky'ego.
    – Mówiliśmy że nic jej nie jest. Posłużyła nam tylko jako obciążnik w nowej pułapce. Nie chcieliśmy zrobić jej krzywdy –  wyjaśnił –  Przyznaj, że to było śmieszne!
    – Dla was na pewno!
    – Hej –  Liu oparł się o drzewo dysząc ciężko–  Czyli już po wszystkim? Możemy wracać?
    – Jeszcze nie. Mają przeprosić Lili –  odburknął Jeff
    – Ona nie ma nic przeciwko –  odparł Masky –  Cały czas z nią rozmawialiśmy. Pułapka działa i jesteśmy bardzo zadowoleni. Może złapiemy na nią Laughing Jacka, tego zdrajcę –  po walce z SWA każdy mieszkaniec rezydencji po wymówieniu imienia Lauging Jack dodawał "ten zdrajca". Wszyscy uważali też, że należy mu się kara, więc popierali pomysły Proxy’ch i ich pomysły, nawet jeżeli wiązały się one z jakimiś niedogodnościami. Ci zauważyli to i zaczęli wykorzystywać jako usprawiedliwienie swoich psikusów. Tak było też teraz.
    Jeff w ramach zemsty namalował na kurtce Masky'ego ogromny uśmiech, zepsuł Hoody'emu kamerę i wyszczerbił wszystkie tasaki Toby'ego, a jego ulubioną siekierę wrzucił do szamba. Proxy nie pozostali bierni i namalowali na twarzy Lilith wąsy, a potem podmienili białe bluzy Jeffa na różowe.
    W ten sposób dokuczali sobie aż do momentu przebudzenia Lilith, który niestety nastąpił dopiero za kilkanaście dni od tego wydarzenia.