Rozdział 26

Życie toczyło się dalej.
Liu mieszkał w rezydencji Jeffa i Lilith od przeszło trzech miesięcy. Niedługo po nim pojawiła się jego najlepsza przyjaciółka Veronica (oboje nie znosili stwierdzenia, że to jego dziewczyna i zawsze temu zaprzeczali). Była ona kandydatką na Proxy, więc większość czasu spędzała poza domem w towarzystwie Ticci toby'ego, albo Masky'ego. Hoody zniknął na dość długi czas, ale Slenderman powiedział, że nie ma sensu go szukać, bo sam wróci prędzej, czy później.
Jeff na widok Veroniki zareagował dość dziwnie. Kiedy podeszła do niego żeby się przywitać, schował się za plecy Lilith i co jakiś czas łypał na nią zza jej ramienia. Później zaczął się śmiać i nikt nie wiedział czemu. W końcu sam podszedł do dziewczyny i powiedział:
- Mam na imię Jeff. Jesteś brzydka. Lilith jest o wiele ładniejsza. Powinnaś założyć to - podał jej papierową torbę.
- Wystarczy już! - Liu odepchnął brata na bok-Chodź ze mną, pokażę ci twój pokój. Wybacz Jeffowi jego głupotę. Podrzucili go w szpitalu i dzięki temu staliśmy się rodziną. Ale jest kochany, mimo wszystko.
  Ciebie podrzucili w szpitalu! - Jeff podniósł się z ziemi i chciał uderzyć Liu, ale ten znowu go przewrócił.
- Jak pewnie zauważyłaś on nie jest normalny. Będziemy próbowali go wyleczyć, dlatego poprosiłem cię o przybycie tu. Myślę, ze możesz nam pomóc.
- Postaram się- odparła Veronica - Jeff wcale mnie nie uraził. Jest bardzo zabawny.
- A ty wciąż jesteś brzydka. Uczynię cię piękną, jeśli chcesz - Jeff wyciągnął z kieszeni bluzy swój nóż i wycelował ostrze w jej twarz.
- Braciszku! - Liu chwycił Jeffa mocno za ramiona- Proszę cię, zajmij się łaskawie swoją dziewczyną, dobrze?
Jeff zacisnął pięści gotowy do walki. Sytuacja ta zakończyłaby się niechybnie bójką, gdyby Lilith go nie uspokoiła. Veronica szybko poszła w jej ślady i zaczęła prosić Liu, by się opanował. Oboje zdążyli już przyzwyczaić się do swojej obecności, więc teraz zachowywali się jak typowe rodzeństwo. Nieustanna rywalizacja była na porządku dziennym, ale nie dawała starszemu bratu satysfakcji. Wiązało się to z tym, że Liu był z ich dwojga bardziej dojrzały i wykształcony. Jeff nie potrafił zrozumieć jakim sposobem przegrywa z nim na tak wielu polach. To z kolei prowadziło u niego do nagłych ataków gniewu. Jednakże pomimo tego byli dla siebie bardzo mili. Wieczorami często oglądali razem telewizję, albo grali w piłkę.
Kolację zjedli wszyscy czworo w salonie. Podczas posiłku także można było dostrzec diametralną różnicę między braćmi. Liu siedział wyprostowany i jadł powoli używając noża oraz widelca. Jeff huśtał się na krześle, brał wszystko z talerza rękami i mlaskał niemiłosiernie. Kiedy skończył swoją porcję, zaczął podbierać z talerza Lilith.
- Mogę cię o coś poprosić? - spytała nagle zwracając wzrok w jego stronę
- Już nie będę podjadał - szepnął i skulił się na krześle
- Nie o to chodzi. Jedz, jeżeli jesteś tak głodny. Chciałabym coś sprawdzić. Mógłbyś... mógłbyś mnie dźgnąć?
Obserwujący tę scenę Liu i Veronica byli całkowicie przekonani, że Jeff nic nie zrobi. Ku ich zdziwieniu wyjął on swój nóż i wbił dziewczynie w brzuch, drugą ręką biorąc z talerza kotleta. W pewnym momencie uświadomił sobie, co zrobił i zaczął przypatrywać się jej z przerażeniem.
- Nie, nie, wszystko w porządku- zapewniła go Lilith, a po chwili wyjęła nóż z rany. Jej ciało przystąpiło do natychmiastowej regeneracji - Chciałam wam zademonstrować, czego się nauczyłam. Potrafię leczyć samą siebie!
- To niesamowite! - Veronica patrzyła na Lilith intensywnie, jakby chciała ją prześwietlić wzrokiem- Widziałam zwierzęta, które potrafią się regenerować, ale człowieka o takich umiejętnościach nie spotkałam jeszcze nigdy. Przez moment byłam przekonana, że on cię zabił.
- Też tak myślałem- przerwał jej Jeff - Ale przecież Lili jest magiczna. Dobra, a teraz?- i dźgnął Lilith jeszcze raz, oczywiście z takim samym efektem.
-Nie powinnaś mu tego pokazywać - rzekł Liu - Teraz będzie używał ciebie jako worka treningowego, gdy nabierze ochoty na zabijanie.
- Nie sądzę-odparła Lilith - A jeśli ma to mu jakoś pomóc, to jestem gotowa znieść wszystko.
- Nie jestem pewny, czy... Jeff, przestań!!! - chłopak poderwał się z miejsca i złapał brata za nadgarstek, kiedy ten po raz kolejny przymierzał się do dźgnięcia dziewczyny - Możesz ją naprawdę zabić i co wtedy?
Po posiłku Veronica rozpoczęła poszukiwania lekarza dla Jeffa, ale szybko je przerwała. Interesowała ją teraz Lilith i jej nieziemska zdolność. To właśnie tej sprawie postanowiła poświęcić większość swojego czasu.
- To jasne, że ona musiała przejść ingerencję w swoje DNA - mówiła do siebie - Jeff może wierzyć sobie w siły nadprzyrodzone, ale coś takiego nie istnieje.
Od zawsze fascynowały ją teorie spiskowe, bo wierzyła, że w każdej jest ziarno prawdy. Teraz mieszkała pod jednym dachem z żywym dowodem na istnienie mutantów. Postanowiła sobie, że podczas szukania Jeffowi lekarza będzie próbowała nawiązać kontakt z jego dziewczyną.
Tymczasem on zdążył już się najeść i czekał aż Lilith umyje naczynia i poświęci jemu całą swoją uwagę. Huśtał się na krześle, aż w końcu z niego spadł.
- Hej! - warknął zniecierpliwiony - Chodź już!
- Zastanowiłeś się co będziemy dzisiaj robić? - Lilith próbowała zyskać na czasie zagadując go.
- Tak! Zagramy w wojnę na dwie talie.
- Znowu ?- dziewczyna westchnęła- Graliśmy w wojnę wczoraj, jeszcze ci się nie znudziło? Ja wolałabym obejrzeć jakiś film.
- Możemy robić to i to... Lilith?
- Tak?
- Ty mnie chyba nie lubisz...
Od przybycia Liu, Jeff powtarzał tę formułkę, ilekroć Lilith przestała zwracać na niego uwagę. Miała to być forma manipulacji połączonej z szantażem, ale jego zachrypnięty głos wydawał się wtedy zbyt uroczy na cokolwiek. Poza tym w jego zachowaniu niewiele się zmieniło, nie licząc tego, że mruczał gdy był zadowolony. Nikt nie wiedział czemu.